نقش شعار در اندیشه شیعه

نقش شعار در اندیشه شیعه را باید در تاریخ صدر اسلام بررسی کرد.
برخی از شنیدن کلمه شعار حرف های بدون عمل را تداعی می کنند
در حالی که شعار و رجز در اندیشه ناب شیعه نشان دهنده هدف و مکتب هر فردی است.
و شعار و رجز واقعی را مانند یاران امام حسین در روز عاشورا خواندند در میدان عمل.
البته سابقه رجز و تعیین شعار مناسب در بین شیعیان به زمان پیامبر صلی الله عیه و آله باز میگردد.

کلمه شعار در لغت به معنای نشانه و علامت است؛
شعار گاهی به تابلو و پرچم و گاهی به صورت شعر و سروده است،
یادآور شد که شعار نشان دهنده هدف شخص و مکتب هر فردی است
و نخستین شعاری که در اسلام به آن پرداخته شده است «قولو لا اله الا الله تفلحوا» بوده است.

شعار و رجز

معمولا در زمان جنگ شعارهایی که نشان دهنده هدف اسلام و تشع است سرداده می شده است
یک زمانی باید شعاری فرهنگی و در راستای پیشبرد فکری و فرهنگی یک تا پرستی آماده و بیان می شد
مانند شعار فرهنگی «قولو لا اله الا الله تفلحوا» که البته در نخستین روز های اعلام علنی دین اسلام
گفتن چنین جمله ای در مجامع عمومی کار راحتی نبوده است
و سران کفر با گویندگان این شعار برخورد های خشونت باری انجام می داده اند.

و زمانی در میان میدان نبرد حق و باطل و زمین رزم یاران امام حسین وارد میدان رزم می شدند
و همراه با مبارزه رجز های کوبنده و روشنگرانه ای می خواندند.

شنیدن فریاد این عمار و شتافتن برای پاسخ مناسب به این شعار وظیفه هر کسی است
که این جمله را می شنود و به هر روشی که می تواند به آن عمل کند.
یاری رسانی دین خدا و دفاع از حقوق شیعیان حداقل کاری است که می توان در پاسخ به این عمار انجام داد.